Σταύρος Πλουμιστός: Το "φυσιολογικό" είναι μια σχετική κατάσταση - Δεν υπάρχει κανένας σωστός τρόπος για να είσαι άνθρωπος
Όταν ζούμε μέσα στις απαιτήσεις του κόσμου, το "φυσιολογικό" μάς παρουσιάζεται ως ένας άκαμπτος νόμος. Πρέπει να μοιάζεις με αυτό, να φέρεσαι έτσι, να πετυχαίνεις τούτο, να σκέφτεσαι όπως οι άλλοι. Κάθε απόκλιση από αυτό το αόρατο πρότυπο γίνεται αφορμή για απόρριψη, για εσωτερική ενοχή, για τον πόνο της απομόνωσης. Πόσοι και πόσοι από εμάς δεν νιώσαμε ποτέ ότι είμαστε "αρκετοί", μόνο και μόνο επειδή δεν χωρούσαμε σε αυτό το περιορισμένο καλούπι;
Όμως, όπως γράφω και στο βιβλίο μου, η ψυχή δεν γεννήθηκε για να συμμορφώνεται. Γεννήθηκε για να εκδηλώσει τη Θεία Πνοή που της ενεφύσησε ο Δημιουργός της. Η μοναδικότητα μας είναι το δώρο του Θεού, όχι η ατέλειά μας. Η διαφορετικότητά μας είναι η μουσική που δίνει ζωή στο Σύμπαν.
Σε αυτό το μονοπάτι της αφύπνισης, καλούμαστε να σπάσουμε τα δεσμά του "πρέπει" και να σταθούμε γυμνοί μπροστά στον Θεό, όπως ακριβώς είμαστε: με τις πληγές μας, με τα όνειρά μας, με τη λαχτάρα μας για αγάπη και αποδοχή. Ο Χριστός ποτέ δεν ζήτησε την τελειότητα της κοινωνίας. Ζήτησε την αλήθεια της καρδιάς. Και μέσα σε αυτήν την καρδιά κατοικεί ήδη η Βασιλεία των Ουρανών.
Ο αληθινός δρόμος της αυτογνωσίας αρχίζει όταν σταματάμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους. Όταν συνειδητοποιούμε ότι η πορεία μας είναι μοναδική, και ότι κάθε βήμα μας, είτε μας φαίνεται μικρό είτε μεγάλο, είναι ακριβώς το βήμα που χρειαζόμαστε για να βαδίσουμε προς το Φως. Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ένας ξεχωριστός κήπος που ο Θεός καλλιεργεί με αγάπη και υπομονή. Κανείς δεν πρέπει να συγκρίνει τον εαυτό του με άλλον, διότι ο Θεός εργάζεται μέσα μας με τρόπους που πολλές φορές ξεπερνούν τη λογική κατανόηση.
Στο άρθρο μου "Η Απελευθέρωση από την Ψευδαίσθηση", γράφω πως το να αποδεχτούμε ότι δεν υπάρχει "σωστός" ή "λάθος" τρόπος να είμαστε, είναι μία από τις μεγαλύτερες πράξεις πνευματικής ταπείνωσης. Μόνο τότε ανοίγει η καρδιά μας για να δεχτεί την αληθινή αγάπη: την άνευ όρων αγάπη του Θεού, που δεν μας αγαπά επειδή συμμορφωνόμαστε, αλλά επειδή υπάρχουμε.
Όταν ελευθερωθείς από την ανάγκη να είσαι "φυσιολογικός", αρχίζεις να ζεις σε συμφωνία με τον αληθινό σου εαυτό. Δεν χρειάζεται να φοράς προσωπεία, δεν χρειάζεται να προσαρμόζεσαι σε πρότυπα που δεν σε εκφράζουν. Γίνεσαι σαν το παιδί που εμπιστεύεται τον Πατέρα του ουράνιο χωρίς φόβο και χωρίς προσποίηση. Αναγνωρίζεις ότι η ατέλειά σου είναι το όργανο μέσω του οποίου η Θεία Χάρη ενεργεί.
Ο Χριστός, κατά την επίγεια πορεία Του, δεν επέλεξε τους τέλειους. Επέλεξε εκείνους που είχαν καρδιά. Εκείνους που, παρά τα σφάλματά τους, διψούσαν για το ζωντανό νερό της Αγάπης. Αυτό το νερό είναι ακόμη εδώ, μέσα μας, ρέει αδιάκοπα και μας καλεί να αποδεχτούμε την ύπαρξή μας όπως ακριβώς είναι: ένα θαύμα σε κίνηση.
Η αφύπνιση δεν είναι ένας προορισμός που επιτυγχάνεται μόνο από εκείνους που τηρούν κάποια αόρατα πρότυπα. Η αφύπνιση είναι η στιγμή που αναγνωρίζεις ότι, παρ' όλες τις "ατέλειές" σου, είσαι ήδη τέλειος στα μάτια του Θεού. Είναι η στιγμή που αφήνεις την ανάγκη για έγκριση και λουσμένος στο φως της πίστης, αρχίζεις να ζεις αληθινά.
Στην πνευματική πορεία, η "κανονικότητα" του κόσμου πολλές φορές θα μας φανεί παράλογη. Ο κόσμος θα επιμένει να καθορίζει τι είναι "επιτυχία", τι είναι "ομορφιά", τι είναι "αξία". Μα η ψυχή μας γνωρίζει την αλήθεια: ότι όλα αυτά είναι εφήμερα και αλλάζουν, ενώ εκείνο που μένει αιώνιο είναι η Αγάπη που ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό.
Η πνευματική αφύπνιση σημαίνει να βγάλεις το βαρύ ένδυμα του "πρέπει" και να φορέσεις το απλό, λευκό ένδυμα της αποδοχής. Σημαίνει να σταματήσεις να πολεμάς με τον εαυτό σου και να αρχίσεις να τον αγαπάς, όπως σε αγάπησε Εκείνος που σε δημιούργησε. Σημαίνει να βλέπεις την κάθε ιδιαιτερότητά σου όχι ως ελάττωμα, αλλά ως δάχτυλο του Θεού που ζωγράφισε επάνω σου το αποτύπωμα της μοναδικότητάς σου.
Όταν εναρμονιζόμαστε με αυτή την αλήθεια, ανακουφιζόμαστε. Όλες οι μάσκες πέφτουν. Όλες οι προσδοκίες διαλύονται. Μένει μόνο το καθαρό φως της ύπαρξης, εκεί όπου δεν χρειάζεται να είσαι "κάποιος". Εκεί όπου απλώς Είσαι, και αυτό είναι αρκετό.
Σου θυμίζω, αγαπημένε αναζητητή της αλήθειας, ότι το να ζεις αληθινά σημαίνει να θυμάσαι: δεν υπάρχει σωστός τρόπος να είσαι άνθρωπος. Υπάρχει μόνο ο δικός σου τρόπος... ο δρόμος που χάραξε για σένα ο Θεός πριν ακόμη δημιουργηθεί ο κόσμος. Και καθώς περπατάς αυτόν τον δρόμο με πίστη, ευγνωμοσύνη και ταπεινότητα, ολόκληρη η Δημιουργία χαίρεται για την ύπαρξή σου.
Είσαι αγαπημένος. Είσαι πολύτιμος. Είσαι ήδη, αυτή τη στιγμή, αγκαλιασμένος από το αιώνιο Φως του Δημιουργού σου. Και αυτό δεν μπορεί να στο αφαιρέσει καμία κριτική, καμία κοινωνική σύγκριση, καμία ανθρώπινη άποψη.
Όπως αναφέρω και στη "Βίβλο της Θετικής Σκέψης" (βρείτε την ΕΔΩ), η αληθινή θετικότητα δεν είναι η άρνηση του πόνου, αλλά η αγκαλιά της αλήθειας μέσα στο φως του Χριστού. Είναι η υπενθύμιση ότι η ψυχή σου είναι ήδη τέλεια, γιατί κατοικείται από την Αγάπη του Θεού.
Εύχομαι να βαδίζεις πάντα με εμπιστοσύνη στο μοναδικό σου μονοπάτι, να αγκαλιάζεις τη διαφορετικότητά σου σαν δώρο και να θυμάσαι: Είσαι ορθός ακριβώς όπως είσαι. Ο Θεός, ο αιώνιος Πατέρας, σε βλέπει, σε αγαπά και σε ευλογεί.
Σε αυτό το μονοπάτι της αφύπνισης, καλούμαστε να σπάσουμε τα δεσμά του "πρέπει" και να σταθούμε γυμνοί μπροστά στον Θεό, όπως ακριβώς είμαστε: με τις πληγές μας, με τα όνειρά μας, με τη λαχτάρα μας για αγάπη και αποδοχή. Ο Χριστός ποτέ δεν ζήτησε την τελειότητα της κοινωνίας. Ζήτησε την αλήθεια της καρδιάς. Και μέσα σε αυτήν την καρδιά κατοικεί ήδη η Βασιλεία των Ουρανών.
Ο αληθινός δρόμος της αυτογνωσίας αρχίζει όταν σταματάμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους. Όταν συνειδητοποιούμε ότι η πορεία μας είναι μοναδική, και ότι κάθε βήμα μας, είτε μας φαίνεται μικρό είτε μεγάλο, είναι ακριβώς το βήμα που χρειαζόμαστε για να βαδίσουμε προς το Φως. Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ένας ξεχωριστός κήπος που ο Θεός καλλιεργεί με αγάπη και υπομονή. Κανείς δεν πρέπει να συγκρίνει τον εαυτό του με άλλον, διότι ο Θεός εργάζεται μέσα μας με τρόπους που πολλές φορές ξεπερνούν τη λογική κατανόηση.
Στο άρθρο μου "Η Απελευθέρωση από την Ψευδαίσθηση", γράφω πως το να αποδεχτούμε ότι δεν υπάρχει "σωστός" ή "λάθος" τρόπος να είμαστε, είναι μία από τις μεγαλύτερες πράξεις πνευματικής ταπείνωσης. Μόνο τότε ανοίγει η καρδιά μας για να δεχτεί την αληθινή αγάπη: την άνευ όρων αγάπη του Θεού, που δεν μας αγαπά επειδή συμμορφωνόμαστε, αλλά επειδή υπάρχουμε.
Όταν ελευθερωθείς από την ανάγκη να είσαι "φυσιολογικός", αρχίζεις να ζεις σε συμφωνία με τον αληθινό σου εαυτό. Δεν χρειάζεται να φοράς προσωπεία, δεν χρειάζεται να προσαρμόζεσαι σε πρότυπα που δεν σε εκφράζουν. Γίνεσαι σαν το παιδί που εμπιστεύεται τον Πατέρα του ουράνιο χωρίς φόβο και χωρίς προσποίηση. Αναγνωρίζεις ότι η ατέλειά σου είναι το όργανο μέσω του οποίου η Θεία Χάρη ενεργεί.
Ο Χριστός, κατά την επίγεια πορεία Του, δεν επέλεξε τους τέλειους. Επέλεξε εκείνους που είχαν καρδιά. Εκείνους που, παρά τα σφάλματά τους, διψούσαν για το ζωντανό νερό της Αγάπης. Αυτό το νερό είναι ακόμη εδώ, μέσα μας, ρέει αδιάκοπα και μας καλεί να αποδεχτούμε την ύπαρξή μας όπως ακριβώς είναι: ένα θαύμα σε κίνηση.
Η αφύπνιση δεν είναι ένας προορισμός που επιτυγχάνεται μόνο από εκείνους που τηρούν κάποια αόρατα πρότυπα. Η αφύπνιση είναι η στιγμή που αναγνωρίζεις ότι, παρ' όλες τις "ατέλειές" σου, είσαι ήδη τέλειος στα μάτια του Θεού. Είναι η στιγμή που αφήνεις την ανάγκη για έγκριση και λουσμένος στο φως της πίστης, αρχίζεις να ζεις αληθινά.
Στην πνευματική πορεία, η "κανονικότητα" του κόσμου πολλές φορές θα μας φανεί παράλογη. Ο κόσμος θα επιμένει να καθορίζει τι είναι "επιτυχία", τι είναι "ομορφιά", τι είναι "αξία". Μα η ψυχή μας γνωρίζει την αλήθεια: ότι όλα αυτά είναι εφήμερα και αλλάζουν, ενώ εκείνο που μένει αιώνιο είναι η Αγάπη που ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό.
Η πνευματική αφύπνιση σημαίνει να βγάλεις το βαρύ ένδυμα του "πρέπει" και να φορέσεις το απλό, λευκό ένδυμα της αποδοχής. Σημαίνει να σταματήσεις να πολεμάς με τον εαυτό σου και να αρχίσεις να τον αγαπάς, όπως σε αγάπησε Εκείνος που σε δημιούργησε. Σημαίνει να βλέπεις την κάθε ιδιαιτερότητά σου όχι ως ελάττωμα, αλλά ως δάχτυλο του Θεού που ζωγράφισε επάνω σου το αποτύπωμα της μοναδικότητάς σου.
Όταν εναρμονιζόμαστε με αυτή την αλήθεια, ανακουφιζόμαστε. Όλες οι μάσκες πέφτουν. Όλες οι προσδοκίες διαλύονται. Μένει μόνο το καθαρό φως της ύπαρξης, εκεί όπου δεν χρειάζεται να είσαι "κάποιος". Εκεί όπου απλώς Είσαι, και αυτό είναι αρκετό.
Σου θυμίζω, αγαπημένε αναζητητή της αλήθειας, ότι το να ζεις αληθινά σημαίνει να θυμάσαι: δεν υπάρχει σωστός τρόπος να είσαι άνθρωπος. Υπάρχει μόνο ο δικός σου τρόπος... ο δρόμος που χάραξε για σένα ο Θεός πριν ακόμη δημιουργηθεί ο κόσμος. Και καθώς περπατάς αυτόν τον δρόμο με πίστη, ευγνωμοσύνη και ταπεινότητα, ολόκληρη η Δημιουργία χαίρεται για την ύπαρξή σου.
Είσαι αγαπημένος. Είσαι πολύτιμος. Είσαι ήδη, αυτή τη στιγμή, αγκαλιασμένος από το αιώνιο Φως του Δημιουργού σου. Και αυτό δεν μπορεί να στο αφαιρέσει καμία κριτική, καμία κοινωνική σύγκριση, καμία ανθρώπινη άποψη.
Όπως αναφέρω και στη "Βίβλο της Θετικής Σκέψης" (βρείτε την ΕΔΩ), η αληθινή θετικότητα δεν είναι η άρνηση του πόνου, αλλά η αγκαλιά της αλήθειας μέσα στο φως του Χριστού. Είναι η υπενθύμιση ότι η ψυχή σου είναι ήδη τέλεια, γιατί κατοικείται από την Αγάπη του Θεού.
Εύχομαι να βαδίζεις πάντα με εμπιστοσύνη στο μοναδικό σου μονοπάτι, να αγκαλιάζεις τη διαφορετικότητά σου σαν δώρο και να θυμάσαι: Είσαι ορθός ακριβώς όπως είσαι. Ο Θεός, ο αιώνιος Πατέρας, σε βλέπει, σε αγαπά και σε ευλογεί.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Αυτοβελτίωσης - Αυτογνωσίας.
Ιδρυτής του Συμ. Κέντρου
(Life Helth Care)
Εναλλακτικές Θεραπείες
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)
