Σταύρος Πλουμιστός: Μία ημέρα νηστείας από τοξικές σκέψεις – Η τέχνη της πνευματικής κάθαρσης
👉Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που η ψυχή διψά για σιωπή. Όχι την εξωτερική σιωπή που σβήνει τους ήχους, αλλά εκείνη τη βαθύτερη, που καθαρίζει τα εσωτερικά τοπία και αφήνει το φως να ρέει ελεύθερα. Μία ημέρα νηστείας από τοξικές σκέψεις είναι μία πράξη εσωτερικής ιερότητας, μία επιστροφή στην αλήθεια που ουδέποτε μας εγκατέλειψε. Δεν νηστεύουμε απλώς για να αποφύγουμε το αρνητικό. Νηστεύουμε για να θυμηθούμε την αρχέγονη αγνότητα του Είναι μας.
Τοξικές σκέψεις είναι οι παραμορφωμένοι καθρέφτες μέσω των οποίων ο νους, όταν χάνει την επαφή με την ψυχή, βλέπει τον εαυτό του και τον κόσμο. Είναι οι σκιές που σκεπάζουν το άπειρο φως της ύπαρξης. Κάθε κρίση, κάθε φόβος, κάθε επίκριση, κάθε ενοχή, δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις που ζητούν την προσοχή μας για να υπάρξουν. Όμως, μέσα στην επίγνωση, όταν κοιτάξουμε απευθείας την καρδιά τους, αυτές οι σκιές διαλύονται όπως το σκοτάδι μπροστά στην ανατολή.
Τοξικές σκέψεις είναι οι παραμορφωμένοι καθρέφτες μέσω των οποίων ο νους, όταν χάνει την επαφή με την ψυχή, βλέπει τον εαυτό του και τον κόσμο. Είναι οι σκιές που σκεπάζουν το άπειρο φως της ύπαρξης. Κάθε κρίση, κάθε φόβος, κάθε επίκριση, κάθε ενοχή, δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις που ζητούν την προσοχή μας για να υπάρξουν. Όμως, μέσα στην επίγνωση, όταν κοιτάξουμε απευθείας την καρδιά τους, αυτές οι σκιές διαλύονται όπως το σκοτάδι μπροστά στην ανατολή.
Μία ημέρα πνευματικής νηστείας είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης. Είναι η συνειδητή επιλογή να αποσύρουμε την ενέργειά μας από τα πεδία που μας αδειάζουν και να τη στρέψουμε προς το Κέντρο μας, εκεί όπου όλα είναι ήδη ακέραια και πλήρη. Δεν πρόκειται για μία μάχη με το νου. Όπως γράφω και στο βιβλίο μου "Η Βίβλος της Θετικής Σκέψης" (θα το βρείτε ΕΔΩ), δεν απαιτείται να πολεμήσουμε τις σκέψεις ή να τις καταπιέσουμε. Αντίθετα, καλούμαστε να σταθούμε σαν σιωπηλοί μάρτυρες, να τις παρατηρήσουμε χωρίς να ταυτιστούμε μαζί τους, να επιτρέψουμε στην παρουσία μας να γίνει τόσο ευρύχωρη που οι τοξικές σκέψεις να διαλυθούν μέσα της.
Σε αυτή την ημέρα, επιλέγουμε να βαδίσουμε αργά. Κάθε μας σκέψη γίνεται μία προσευχή. Κάθε μας λέξη, ένας σπόρος φωτός. Δεν βιαζόμαστε, δεν πιεζόμαστε. Κρατάμε τον νου μας σαν να κρατάμε ένα εύθραυστο λουλούδι: με ευγένεια, με σεβασμό, με αγάπη. Παρατηρούμε τις πτώσεις μας χωρίς να αυτομαστιγωνόμαστε, γνωρίζοντας πως κάθε επιστροφή στο παρόν είναι ένα μικρό θαύμα.
Νηστεύουμε από την ανάγκη να έχουμε δίκιο. Νηστεύουμε από την παρόρμηση να ελέγξουμε το μέλλον. Νηστεύουμε από την ψευδαίσθηση ότι η αξία μας μπορεί να μειωθεί ή να αυξηθεί με βάση τις εξωτερικές συνθήκες. Μέσα στην ιερότητα αυτής της ημέρας, επιτρέπουμε στον Εαυτό να θυμηθεί ότι είναι καθαρή ύπαρξη, καθαρή αγάπη, καθαρό φως.
Η πνευματική νηστεία δεν είναι μία απλή άσκηση. Είναι μία βαθιά επιστροφή. Είναι το άνοιγμα του εσωτερικού ναού, εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτα να κερδίσεις και τίποτα να χάσεις, μόνο να Είσαι. Να κάθεσαι μέσα στη σιωπή, να αναπνέεις τη στιγμή, να ακουμπάς την αιωνιότητα μέσα στο πρόσκαιρο.
Στην πορεία αυτής της ημέρας, ίσως παρατηρήσουμε ότι ο νους, από συνήθεια, επιστρέφει στις παλιές του διαδρομές. Ας το δούμε αυτό με κατανόηση. Όπως το ποτάμι συνεχίζει να κυλάει παρά τις πέτρες που συναντά, έτσι και εμείς συνεχίζουμε να επιλέγουμε την καθαρότητα, κάθε φορά που θυμόμαστε. Κάθε επιστροφή είναι και μία μικρή αφύπνιση.
Μία ημέρα νηστείας από τοξικές σκέψεις είναι μία ημέρα επιστροφής στο Σπίτι. Δεν απαιτεί θυσίες. Απαιτεί μόνο θύμηση. Να θυμηθείς ότι είσαι ήδη ολόκληρος, ότι μέσα σου δεν υπάρχει καμία έλλειψη, κανένα σφάλμα που να μπορεί να σε χωρίσει από την πηγή σου. Όλη η κούραση, η ανησυχία, ο πόνος που κουβαλάμε, είναι απλώς αποτέλεσμα λησμονιάς. Και αυτή η ημέρα είναι η ήρεμη επανάσταση της ανάμνησης.
Όταν φτάσει το βράδυ, και κοιτάξεις πίσω αυτήν την ημέρα, μην εστιάσεις σε πόσες φορές παρασύρθηκες. Δες μονάχα με τι αγάπη ξαναγύρισες. Δες με τι λεπτότητα αφουγκράστηκες τον εαυτό σου. Και κλείσε τα μάτια σου ευγνώμων, γνωρίζοντας πως κάθε στιγμή αφύπνισης αφήνει ανεξίτηλο φως μέσα στο Είναι σου.
Ο δρόμος προς την πνευματική ελευθερία δεν είναι δρόμος κόπου, αλλά δρόμος ανάμνησης. Και κάθε τέτοια ημέρα είναι ένα άγγιγμα αιωνιότητας, μία υπενθύμιση ότι το φως που αναζητάς, το κουβαλάς ήδη μέσα σου.
Σε αυτή την ημέρα, επιλέγουμε να βαδίσουμε αργά. Κάθε μας σκέψη γίνεται μία προσευχή. Κάθε μας λέξη, ένας σπόρος φωτός. Δεν βιαζόμαστε, δεν πιεζόμαστε. Κρατάμε τον νου μας σαν να κρατάμε ένα εύθραυστο λουλούδι: με ευγένεια, με σεβασμό, με αγάπη. Παρατηρούμε τις πτώσεις μας χωρίς να αυτομαστιγωνόμαστε, γνωρίζοντας πως κάθε επιστροφή στο παρόν είναι ένα μικρό θαύμα.
Νηστεύουμε από την ανάγκη να έχουμε δίκιο. Νηστεύουμε από την παρόρμηση να ελέγξουμε το μέλλον. Νηστεύουμε από την ψευδαίσθηση ότι η αξία μας μπορεί να μειωθεί ή να αυξηθεί με βάση τις εξωτερικές συνθήκες. Μέσα στην ιερότητα αυτής της ημέρας, επιτρέπουμε στον Εαυτό να θυμηθεί ότι είναι καθαρή ύπαρξη, καθαρή αγάπη, καθαρό φως.
Η πνευματική νηστεία δεν είναι μία απλή άσκηση. Είναι μία βαθιά επιστροφή. Είναι το άνοιγμα του εσωτερικού ναού, εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτα να κερδίσεις και τίποτα να χάσεις, μόνο να Είσαι. Να κάθεσαι μέσα στη σιωπή, να αναπνέεις τη στιγμή, να ακουμπάς την αιωνιότητα μέσα στο πρόσκαιρο.
Στην πορεία αυτής της ημέρας, ίσως παρατηρήσουμε ότι ο νους, από συνήθεια, επιστρέφει στις παλιές του διαδρομές. Ας το δούμε αυτό με κατανόηση. Όπως το ποτάμι συνεχίζει να κυλάει παρά τις πέτρες που συναντά, έτσι και εμείς συνεχίζουμε να επιλέγουμε την καθαρότητα, κάθε φορά που θυμόμαστε. Κάθε επιστροφή είναι και μία μικρή αφύπνιση.
Μία ημέρα νηστείας από τοξικές σκέψεις είναι μία ημέρα επιστροφής στο Σπίτι. Δεν απαιτεί θυσίες. Απαιτεί μόνο θύμηση. Να θυμηθείς ότι είσαι ήδη ολόκληρος, ότι μέσα σου δεν υπάρχει καμία έλλειψη, κανένα σφάλμα που να μπορεί να σε χωρίσει από την πηγή σου. Όλη η κούραση, η ανησυχία, ο πόνος που κουβαλάμε, είναι απλώς αποτέλεσμα λησμονιάς. Και αυτή η ημέρα είναι η ήρεμη επανάσταση της ανάμνησης.
Όταν φτάσει το βράδυ, και κοιτάξεις πίσω αυτήν την ημέρα, μην εστιάσεις σε πόσες φορές παρασύρθηκες. Δες μονάχα με τι αγάπη ξαναγύρισες. Δες με τι λεπτότητα αφουγκράστηκες τον εαυτό σου. Και κλείσε τα μάτια σου ευγνώμων, γνωρίζοντας πως κάθε στιγμή αφύπνισης αφήνει ανεξίτηλο φως μέσα στο Είναι σου.
Ο δρόμος προς την πνευματική ελευθερία δεν είναι δρόμος κόπου, αλλά δρόμος ανάμνησης. Και κάθε τέτοια ημέρα είναι ένα άγγιγμα αιωνιότητας, μία υπενθύμιση ότι το φως που αναζητάς, το κουβαλάς ήδη μέσα σου.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΛΟΥΜΙΣΤΟΣ
Σύμβουλος αφύπνισης
& Προσωπικής Καθοδήγησης
Αυτοβελτίωσης - Αυτογνωσίας.
Ιδρυτής του Συμ. Κέντρου
(Life Helth Care)
Εναλλακτικές Θεραπείες
Για τα άρθρα μου, τις ομιλίες, σεμινάρια και ενημέρωση των συνεδριών
Συγγραφέας της "Βίβλου της Θετικής Σκέψης"
Για την on line αγορά του βιβλίου εδώ www.vivlosthetikiskepsi.gr
Επικοινωνία για πληροφορίες & ραντεβού στο 6945 723 523
(11:30 - 14:00 και 19:00 - 21:30 - Εκτός Κυριακής)