Σταύρος Πλουμιστός: Η κβαντική θεωρία αποδεικνύει ότι η συνείδηση μετακινείται σε άλλο σύμπαν μετά το θάνατο
Πέρα από τον χρόνο και τον χώρο
Ο Lanza είναι ειδικός στην αναγεννητική ιατρική και επιστημονικός διευθυντής της Advanced Cell Technology Company. Πριν γίνει γνωστός για την εκτεταμένη έρευνά του που αφορούσε τα βλαστοκύτταρα, ήταν επίσης διάσημος για αρκετά επιτυχημένα πειράματα στην κλωνοποίηση απειλούμενων ζωικών ειδών. Αλλά όχι πολύ καιρό πριν, ο επιστήμονας ασχολήθηκε με τη φυσική, την κβαντομηχανική και την αστροφυσική. Αυτό το εκρηκτικό μείγμα γέννησε τη νέα θεωρία του βιοκεντρισμού, την οποία ο καθηγητής κηρύττει από τότε. Ο βιοκεντρισμός διδάσκει ότι η ζωή και η συνείδηση είναι θεμελιώδεις για το σύμπαν. Είναι η συνείδηση που δημιουργεί το υλικό σύμπαν και όχι το αντίστροφο.
Ο Lanza επισημαίνει τη δομή του ίδιου του σύμπαντος, και ότι οι νόμοι, οι δυνάμεις και οι σταθερές του σύμπαντος φαίνεται να είναι συντονισμένοι για τη ζωή, υπονοώντας ότι υπήρχε νοημοσύνη πριν από την ύλη. Ισχυρίζεται επίσης ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι αντικείμενα ή πράγματα, αλλά μάλλον εργαλεία της ζωικής μας κατανόησης. Ο Lanza λέει ότι κουβαλάμε χώρο και χρόνο μαζί μας «σαν χελώνες με κοχύλια». που σημαίνει ότι όταν το κέλυφος ξεκολλάει (χώρος και χρόνος), εξακολουθούμε να υπάρχουμε.
Η θεωρία υπονοεί ότι ο θάνατος της συνείδησης απλά δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο ως σκέψη γιατί οι άνθρωποι ταυτίζονται με το σώμα τους. Πιστεύουν ότι το σώμα θα χαθεί, αργά ή γρήγορα, νομίζοντας ότι θα εξαφανιστεί και η συνείδησή τους. Εάν το σώμα δημιουργεί συνείδηση, τότε η συνείδηση πεθαίνει όταν το σώμα πεθαίνει. Αλλά αν το σώμα λαμβάνει συνείδηση με τον ίδιο τρόπο που ένα κιβώτιο καλωδίων λαμβάνει δορυφορικά σήματα, τότε φυσικά η συνείδηση δεν τελειώνει με το θάνατο του φυσικού οχήματος. Στην πραγματικότητα, η συνείδηση υπάρχει έξω από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Είναι σε θέση να βρίσκεται οπουδήποτε: στο ανθρώπινο σώμα και έξω από αυτό. Με άλλα λόγια, είναι μη τοπικό με την ίδια έννοια που τα κβαντικά αντικείμενα είναι μη τοπικά.
Ο Lanza πιστεύει επίσης ότι πολλά σύμπαντα μπορούν να υπάρχουν ταυτόχρονα. Σε ένα σύμπαν, το σώμα μπορεί να είναι νεκρό. Και σε ένα άλλο συνεχίζει να υπάρχει, απορροφώντας τη συνείδηση που μετανάστευσε σε αυτό το σύμπαν. Αυτό σημαίνει ότι ένας νεκρός ενώ ταξιδεύει μέσα από το ίδιο τούνελ δεν καταλήγει στην κόλαση ή στον παράδεισο, αλλά σε έναν παρόμοιο κόσμο που κάποτε κατοικούσε, αλλά αυτή τη φορά ζωντανός. Και ούτω καθεξής, άπειρα. Είναι σχεδόν σαν μια κοσμική ρωσική κούκλα μετά θάνατον ζωή.
Ο Lanza είναι ειδικός στην αναγεννητική ιατρική και επιστημονικός διευθυντής της Advanced Cell Technology Company. Πριν γίνει γνωστός για την εκτεταμένη έρευνά του που αφορούσε τα βλαστοκύτταρα, ήταν επίσης διάσημος για αρκετά επιτυχημένα πειράματα στην κλωνοποίηση απειλούμενων ζωικών ειδών. Αλλά όχι πολύ καιρό πριν, ο επιστήμονας ασχολήθηκε με τη φυσική, την κβαντομηχανική και την αστροφυσική. Αυτό το εκρηκτικό μείγμα γέννησε τη νέα θεωρία του βιοκεντρισμού, την οποία ο καθηγητής κηρύττει από τότε. Ο βιοκεντρισμός διδάσκει ότι η ζωή και η συνείδηση είναι θεμελιώδεις για το σύμπαν. Είναι η συνείδηση που δημιουργεί το υλικό σύμπαν και όχι το αντίστροφο.
Ο Lanza επισημαίνει τη δομή του ίδιου του σύμπαντος, και ότι οι νόμοι, οι δυνάμεις και οι σταθερές του σύμπαντος φαίνεται να είναι συντονισμένοι για τη ζωή, υπονοώντας ότι υπήρχε νοημοσύνη πριν από την ύλη. Ισχυρίζεται επίσης ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι αντικείμενα ή πράγματα, αλλά μάλλον εργαλεία της ζωικής μας κατανόησης. Ο Lanza λέει ότι κουβαλάμε χώρο και χρόνο μαζί μας «σαν χελώνες με κοχύλια». που σημαίνει ότι όταν το κέλυφος ξεκολλάει (χώρος και χρόνος), εξακολουθούμε να υπάρχουμε.
Η θεωρία υπονοεί ότι ο θάνατος της συνείδησης απλά δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο ως σκέψη γιατί οι άνθρωποι ταυτίζονται με το σώμα τους. Πιστεύουν ότι το σώμα θα χαθεί, αργά ή γρήγορα, νομίζοντας ότι θα εξαφανιστεί και η συνείδησή τους. Εάν το σώμα δημιουργεί συνείδηση, τότε η συνείδηση πεθαίνει όταν το σώμα πεθαίνει. Αλλά αν το σώμα λαμβάνει συνείδηση με τον ίδιο τρόπο που ένα κιβώτιο καλωδίων λαμβάνει δορυφορικά σήματα, τότε φυσικά η συνείδηση δεν τελειώνει με το θάνατο του φυσικού οχήματος. Στην πραγματικότητα, η συνείδηση υπάρχει έξω από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Είναι σε θέση να βρίσκεται οπουδήποτε: στο ανθρώπινο σώμα και έξω από αυτό. Με άλλα λόγια, είναι μη τοπικό με την ίδια έννοια που τα κβαντικά αντικείμενα είναι μη τοπικά.
Ο Lanza πιστεύει επίσης ότι πολλά σύμπαντα μπορούν να υπάρχουν ταυτόχρονα. Σε ένα σύμπαν, το σώμα μπορεί να είναι νεκρό. Και σε ένα άλλο συνεχίζει να υπάρχει, απορροφώντας τη συνείδηση που μετανάστευσε σε αυτό το σύμπαν. Αυτό σημαίνει ότι ένας νεκρός ενώ ταξιδεύει μέσα από το ίδιο τούνελ δεν καταλήγει στην κόλαση ή στον παράδεισο, αλλά σε έναν παρόμοιο κόσμο που κάποτε κατοικούσε, αλλά αυτή τη φορά ζωντανός. Και ούτω καθεξής, άπειρα. Είναι σχεδόν σαν μια κοσμική ρωσική κούκλα μετά θάνατον ζωή.
Πολλαπλοί κόσμοι
Αυτή η ελπιδοφόρος, αλλά εξαιρετικά αμφιλεγόμενη θεωρία του Lanza έχει πολλούς αθέλητους υποστηρικτές, όχι μόνο απλούς θνητούς που θέλουν να ζήσουν για πάντα, αλλά και ορισμένους γνωστούς επιστήμονες. Αυτοί είναι οι φυσικοί και οι αστροφυσικοί που τείνουν να συμφωνούν με την ύπαρξη παράλληλων κόσμων και που προτείνουν τη δυνατότητα πολλαπλών συμπάντων. Το Multiverse (multi-universe) είναι μια λεγόμενη επιστημονική έννοια, την οποία υπερασπίζονται. Πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν φυσικοί νόμοι που θα απαγόρευαν την ύπαρξη παράλληλων κόσμων.
Ο πρώτος ήταν ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας HG Wells που διακήρυξε το 1895 στην ιστορία του "The Door in the Wall". Και μετά από 62 χρόνια, αυτή η ιδέα αναπτύχθηκε από τον Δρ. Χιου Έβερετ στη μεταπτυχιακή του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Βασικά υποστηρίζει ότι ανά πάσα στιγμή το σύμπαν χωρίζεται σε αμέτρητες παρόμοιες περιπτώσεις. Και την επόμενη στιγμή, αυτά τα «νεογέννητα» σύμπαντα χωρίζονται με παρόμοιο τρόπο. Σε μερικούς από αυτούς τους κόσμους μπορεί να είστε παρόντες: διαβάζοντας αυτό το άρθρο σε ένα σύμπαν ή παρακολουθώντας τηλεόραση σε άλλο.
Ο παράγοντας ενεργοποίησης για αυτούς τους πολλαπλασιαζόμενους κόσμους είναι οι ενέργειές μας, εξήγησε ο Έβερετ. Αν κάνουμε κάποιες επιλογές, αμέσως ένα σύμπαν χωρίζεται στα δύο με διαφορετικές εκδοχές των αποτελεσμάτων.
Στη δεκαετία του 1980, ο Andrei Linde, επιστήμονας από το Ινστιτούτο Φυσικής του Lebedev, ανέπτυξε τη θεωρία των πολλαπλών συμπάντων. Τώρα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Ο Linde εξήγησε: Το διάστημα αποτελείται από πολλές σφαίρες που φουσκώνουν, οι οποίες δημιουργούν παρόμοιες σφαίρες, και αυτές, με τη σειρά τους, παράγουν σφαίρες σε ακόμη μεγαλύτερο αριθμό, και ούτω καθεξής στο άπειρο. Στο σύμπαν, βρίσκονται σε απόσταση μεταξύ τους. Δεν γνωρίζουν ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Αλλά αντιπροσωπεύουν μέρη του ίδιου φυσικού σύμπαντος.
Το γεγονός ότι το σύμπαν μας δεν είναι μόνο του υποστηρίζεται από δεδομένα που ελήφθησαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα, οι επιστήμονες δημιούργησαν τον πιο ακριβή χάρτη του υποβάθρου μικροκυμάτων, τη λεγόμενη κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, η οποία έχει παραμείνει από την αρχή του σύμπαντος μας. Βρήκαν επίσης ότι το σύμπαν έχει πολλές σκοτεινές εσοχές που αντιπροσωπεύονται από μερικές τρύπες και εκτεταμένα κενά.
Η θεωρητική φυσικός Laura Mersini-Houghton από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας με τους συναδέλφους της υποστηρίζουν: οι ανωμαλίες του υποβάθρου των μικροκυμάτων υπάρχουν λόγω του γεγονότος ότι το σύμπαν μας επηρεάζεται από άλλα σύμπαντα που υπάρχουν κοντά. Και οι τρύπες και τα κενά είναι άμεσο αποτέλεσμα επιθέσεων εναντίον μας από γειτονικά σύμπαντα.
Αυτή η ελπιδοφόρος, αλλά εξαιρετικά αμφιλεγόμενη θεωρία του Lanza έχει πολλούς αθέλητους υποστηρικτές, όχι μόνο απλούς θνητούς που θέλουν να ζήσουν για πάντα, αλλά και ορισμένους γνωστούς επιστήμονες. Αυτοί είναι οι φυσικοί και οι αστροφυσικοί που τείνουν να συμφωνούν με την ύπαρξη παράλληλων κόσμων και που προτείνουν τη δυνατότητα πολλαπλών συμπάντων. Το Multiverse (multi-universe) είναι μια λεγόμενη επιστημονική έννοια, την οποία υπερασπίζονται. Πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν φυσικοί νόμοι που θα απαγόρευαν την ύπαρξη παράλληλων κόσμων.
Ο πρώτος ήταν ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας HG Wells που διακήρυξε το 1895 στην ιστορία του "The Door in the Wall". Και μετά από 62 χρόνια, αυτή η ιδέα αναπτύχθηκε από τον Δρ. Χιου Έβερετ στη μεταπτυχιακή του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Βασικά υποστηρίζει ότι ανά πάσα στιγμή το σύμπαν χωρίζεται σε αμέτρητες παρόμοιες περιπτώσεις. Και την επόμενη στιγμή, αυτά τα «νεογέννητα» σύμπαντα χωρίζονται με παρόμοιο τρόπο. Σε μερικούς από αυτούς τους κόσμους μπορεί να είστε παρόντες: διαβάζοντας αυτό το άρθρο σε ένα σύμπαν ή παρακολουθώντας τηλεόραση σε άλλο.
Ο παράγοντας ενεργοποίησης για αυτούς τους πολλαπλασιαζόμενους κόσμους είναι οι ενέργειές μας, εξήγησε ο Έβερετ. Αν κάνουμε κάποιες επιλογές, αμέσως ένα σύμπαν χωρίζεται στα δύο με διαφορετικές εκδοχές των αποτελεσμάτων.
Στη δεκαετία του 1980, ο Andrei Linde, επιστήμονας από το Ινστιτούτο Φυσικής του Lebedev, ανέπτυξε τη θεωρία των πολλαπλών συμπάντων. Τώρα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Ο Linde εξήγησε: Το διάστημα αποτελείται από πολλές σφαίρες που φουσκώνουν, οι οποίες δημιουργούν παρόμοιες σφαίρες, και αυτές, με τη σειρά τους, παράγουν σφαίρες σε ακόμη μεγαλύτερο αριθμό, και ούτω καθεξής στο άπειρο. Στο σύμπαν, βρίσκονται σε απόσταση μεταξύ τους. Δεν γνωρίζουν ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Αλλά αντιπροσωπεύουν μέρη του ίδιου φυσικού σύμπαντος.
Το γεγονός ότι το σύμπαν μας δεν είναι μόνο του υποστηρίζεται από δεδομένα που ελήφθησαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα, οι επιστήμονες δημιούργησαν τον πιο ακριβή χάρτη του υποβάθρου μικροκυμάτων, τη λεγόμενη κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, η οποία έχει παραμείνει από την αρχή του σύμπαντος μας. Βρήκαν επίσης ότι το σύμπαν έχει πολλές σκοτεινές εσοχές που αντιπροσωπεύονται από μερικές τρύπες και εκτεταμένα κενά.
Η θεωρητική φυσικός Laura Mersini-Houghton από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας με τους συναδέλφους της υποστηρίζουν: οι ανωμαλίες του υποβάθρου των μικροκυμάτων υπάρχουν λόγω του γεγονότος ότι το σύμπαν μας επηρεάζεται από άλλα σύμπαντα που υπάρχουν κοντά. Και οι τρύπες και τα κενά είναι άμεσο αποτέλεσμα επιθέσεων εναντίον μας από γειτονικά σύμπαντα.
Ψυχή
Έτσι, υπάρχει αφθονία τόπων ή άλλων συμπάντων όπου η ψυχή μας θα μπορούσε να μεταναστεύσει μετά θάνατον, σύμφωνα με τη θεωρία του νεο-βιοκεντρισμού. Υπάρχει όμως η ψυχή; Υπάρχει κάποια επιστημονική θεωρία της συνείδησης που θα μπορούσε να χωρέσει έναν τέτοιο ισχυρισμό; Σύμφωνα με τον Δρ Στιούαρτ Χάμεροφ, μια εμπειρία παραλίγο θανάτου συμβαίνει όταν οι κβαντικές πληροφορίες που κατοικούν στο νευρικό σύστημα εγκαταλείπουν το σώμα και διαχέονται στο σύμπαν. Σε αντίθεση με τις υλιστικές αφηγήσεις για τη συνείδηση, ο Δρ Hameroff προσφέρει μια εναλλακτική εξήγηση της συνείδησης που μπορεί ίσως να απευθύνεται τόσο στον ορθολογικό επιστημονικό νου όσο και στις προσωπικές διαισθήσεις.
Η συνείδηση βρίσκεται, σύμφωνα με τον Stuart και τον Βρετανό φυσικό Sir Roger Penrose, στους μικροσωληνίσκους των εγκεφαλικών κυττάρων, που είναι οι πρωταρχικές θέσεις της κβαντικής επεξεργασίας. Μετά το θάνατο, αυτές οι πληροφορίες απελευθερώνονται από το σώμα σας, που σημαίνει ότι η συνείδησή σας συνοδεύεται από αυτό. Έχουν υποστηρίξει ότι η εμπειρία μας στη συνείδηση είναι το αποτέλεσμα των επιδράσεων της κβαντικής βαρύτητας σε αυτούς τους μικροσωληνίσκους, μια θεωρία την οποία ονόμασαν ενορχηστρωμένη αντικειμενική αναγωγή (Orch-OR).
Η συνείδηση, ή τουλάχιστον η πρωτοσυνείδηση θεωρείται από αυτούς ότι είναι μια θεμελιώδης ιδιότητα του σύμπαντος, παρούσα ακόμη και στην πρώτη στιγμή του σύμπαντος κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Έκρηξης. «Σε ένα τέτοιο σχήμα η πρωτοσυνείδητη εμπειρία είναι μια βασική ιδιότητα της φυσικής πραγματικότητας προσβάσιμη σε μια κβαντική διαδικασία που σχετίζεται με την εγκεφαλική δραστηριότητα».
Οι ψυχές μας είναι στην πραγματικότητα κατασκευασμένες από τον ίδιο τον ιστό του σύμπαντος – και μπορεί να υπάρχουν από την αρχή του χρόνου. Ο εγκέφαλός μας είναι απλώς δέκτες και ενισχυτές για την πρωτοσυνείδηση που είναι εγγενής στον ιστό του χωροχρόνου. Υπάρχει, λοιπόν, πραγματικά ένα μέρος της συνείδησής σας που δεν είναι υλικό και θα συνεχίσει να ζει μετά τον θάνατο του φυσικού σας σώματος;
Ο Δρ Hameroff είπε στο ντοκιμαντέρ Through the Wormhole του Science Channel: "Ας πούμε ότι η καρδιά σταματά να χτυπά, το αίμα σταματά να ρέει, οι μικροσωληνίσκοι χάνουν την κβαντική τους κατάσταση. Οι κβαντικές πληροφορίες μέσα στους μικροσωληνίσκους δεν καταστρέφονται, δεν μπορούν να καταστραφούν, απλώς διανέμονται και διαχέονται στο σύμπαν γενικά". Ο Robert Lanza θα προσθέσει εδώ ότι όχι μόνο υπάρχει στο σύμπαν, υπάρχει ίσως και σε άλλο σύμπαν.
Εάν ο ασθενής αναζωογονηθεί, αυτή η κβαντική πληροφορία μπορεί να πάει πίσω στους μικροσωληνίσκους και ο ασθενής λέει «Είχα μια εμπειρία σχεδόν θανάτου»
Και προσθέτει: «Εάν δεν αναβιώσουν και ο ασθενής πεθάνει, είναι πιθανό αυτή η κβαντική πληροφορία να μπορεί να υπάρχει έξω από το σώμα, ίσως επ' αόριστον, ως ψυχή».
Αυτή η αφήγηση της κβαντικής συνείδησης εξηγεί πράγματα όπως εμπειρίες κοντά στο θάνατο, αστρική προβολή, εξωσωματικές εμπειρίες. Η ενέργεια της συνείδησής σας δυνητικά ανακυκλώνεται σε ένα διαφορετικό σώμα κάποια στιγμή, και εν τω μεταξύ υπάρχει έξω από το φυσικό σώμα σε κάποιο άλλο επίπεδο πραγματικότητας, και πιθανώς σε άλλο σύμπαν.
Το διάβασα στο consciousreminder.com
