Σήμερα 17 Μαρτίου τιμάται ο Άγιος Αλέξιος, του ανθρώπου του Θεού
Από μικρή ηλικία ο Άγιος Αλέξιος ένοιωσε την επιθυμία να υπηρετήσει τον Κύριο. Όμως ο πατέρας του τον ανάγκασε να νυμφευθεί. Συμφώνησε όμως με τη μέλλοντα σύζυγό του να διατηρήσουν την παρθενία τους, γι` αυτό και την ώρα του γάμου έφυγε κρυφά από τη Ρώμη και κατέφυγε στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας όπου έζησε δεκαοκτώ έτη φορώντας φθαρμένα και παλαιά ενδύματα και εμπνεόμενος από την αγάπη και την φιλευσπλαχνία των χριστιανών της περιοχής.
Στη συνέχεια ο Άγιος Αλέξιος επέστρεψε στην πατρίδα του και εγκαταστάθηκε κοντά στο πατρικό του σπίτι. Ήταν ακόμη στη ζωή οι γονείς του, οι οποίοι όμως δεν τον αναγνώρισαν. Όταν πλησίασε το μακάριο τέλος του, ο Άγιος Αλέξιος έγραψε σ` ένα κομμάτι χαρτί το όνομα του και την καταγωγή του. Μετά την κοίμησή του ο αυτοκράτορας Ονώριος διάβασε το σημείωμα και αποκαλύφθηκε ποιος ήταν. Ήταν ένας άνθρωπος του Θεού.
Ο βασιλεύς Ονώριος και ο Αρχιεπίσκοπος μετέφεραν το τίμιο λείψανο του αγίου στο μέσο της πόλεως και κάλεσαν όλο το λαό για να έλθει να προσκυνήσει και να λάβει ευλογία. Όσοι προσέρχονταν και ασπάζονταν το τίμιο λείψανο, άλαλοι, κουφοί, τυφλοί, λεπροί, δαιμονισμένοι, όλοι θεραπεύονταν. Βλέποντας αυτά τα θαύματα οι πιστοί δόξαζαν τον Θεό.
Ήταν τόσος ο κόσμος που προσερχόταν για να δει το τίμιο λείψανο, που δεν μπορούσαν να το μεταφέρουν στο ναό του Αγίου Βονιφατίου για να το ενταφιάσουν. Έριξαν ακόμη και χρυσό και άργυρο στον κόσμο για να του αποσπάσουν την προσοχή, αλλά μάταια. Όταν πια μεταφέρθηκε το τίμιο λείψανο στο ναό, για επτά μέρες γιόρταζαν πανηγυρικά και στην γιορτή συμμετείχαν οι γονείς και η νύφη. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε το τίμιο λείψανο σε θήκη φτιαγμένη από χρυσό, άργυρο και πολύτιμους λίθους. Αμέσως άρχισε να ευωδιάζει και να αναβλύζει μύρο, το οποίο έγινε ίαμα και θεραπεία για όλους.
Η Κάρα του αγίου βρίσκεται στη Μονή Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων. Απότμημα Κάρας βρίσκεται στη Μονή Γεν. Θεοτόκου – Πελαγίας Ακραιφνίου Βοιωτίας. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του αγίου βρίσκονται, επίσης, στη Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους, στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐκ ῥίζης ἐβλάστησας, περιφανοῦς καί κλεινῆς, ἐκ πόλεως ἤνθησας, βασιλικῆς καί λαμπρᾶς, Ἀλέξιε πάνσοφε· πάντων δ᾽ ὑπερφρονήσας, ὡς φθαρτῶν καί ῥεόντων, ἔσπευσας συναφθῆναι, τῷ Χριστῷ καί Δεσπότῃ. Αὐτόν οὖν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
