Τα 7 στάδια της Πνευματικής Αφύπνισης και ο κύκλος της Ζωής
Στάδιο 1ο
Γέννηση. Είσαι ένας σπόρος που ξεπροβάλλει και έρχεται στον κόσμο. Ζεις την εμπειρία της ζωής μέσα στο “matrix”, όπως έχεις συνηθίσει τόσα χρόνια “εγκλωβισμένος” σε όλες τις κοινωνικές περιοριστικές πεποιθήσεις. Από σπόρος γίνεσαι… καρπός και κρέμεσαι από μια λεπτή κλωστή μεταξύ της αληθινής Ζωής και του Πνευματικού θανάτου.
Στάδιο 2ο
Ένα συνταρακτικό γεγονός, ή μια σειρά άσχημων βιωμάτων, σε ταρακουνάει ξαφνικά και σε ξυπνάει απ’ τον λήθαργο. Αρχίζεις να θυμάσαι, αρχίζεις να κατανοείς, τα κομμάτια του παζλ ενώνονται σιγά σιγά, συνειδητοποιείς.
Όπως ένας πολύ δυνατός άνεμος προσπαθεί να ξεριζώσει τον καρπό από το δέντρο, έτσι και το Σύμπαν, σου δίνει την ώθηση που χρειάζεσαι, μέσω του πόνου, για να εξελιχθείς.
Ξεκινάει το ταξίδι σου. Αφυπνίζεσαι!
Στάδιο 3ο
Ο ξεριζωμένος καρπός ταξιδεύει παρέα με τον δυνατό άνεμο και βλέπει καινούργια πράγματα, που δεν τα είχε ξαναδεί, που δεν ήξερε καν ότι υπάρχουν. Νέες εικόνες και τοπία υπό το πρίσμα μιας τελείως διαφορετικής οπτικής και αντίληψης. Έτσι κι εσύ, σ’ αυτό το στάδιο, ζεις μια από τις πιο όμορφες και αξέχαστες εμπειρίες της ζωής σου. Ανακαλύπτεις τον κόσμο από την αρχή και είσαι ενθουσιασμένος. Νιώθεις ευφορία και ένα αίσθημα μόνιμης ευτυχίας. Όλες οι αισθήσεις σου είναι σε διέγερση, γίνεσαι αβίαστα η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου και το απολαμβάνεις. Το Φως και η Αγάπη σε εκστασιάζουν. Πετάς στα σύννεφα, όπως ο καρπός που ταξιδεύει με τον άνεμο. Θέλεις να μείνεις εκεί για Πάντα!
Στάδιο 4ο
Ο άνεμος κοπάζει. Ο καρπός προσγειώνεται και χτυπάει με δύναμη στο έδαφος. Κάποια στιγμή έπρεπε να γίνει κι αυτό. Η “Θεία Συγχρονικότητα” επέλεξε αυτήν ως την κατάλληλη. Εμπιστεύσου την.
Προσγειώνεσαι ανώμαλα στο έδαφος. Δεν κρέμεσαι πια από την ασφαλή αγκαλιά του δέντρου, ούτε βρίσκεσαι στα ουράνια. Είσαι στο χώμα και δεν σου αρέσει. Προσπαθείς να επιβιώσεις στην νέα πραγματικότητα αλλά αυτή την φορά νιώθεις απροστάτευτος και καταθλιπτικός. Χτυπημένος και μελανιασμένος από την απότομη πτώση. Έχεις την αίσθηση ότι έπιασες κυριολεκτικά πάτο και ότι δεν θα μπορούσε να γίνει χειρότερο. Κι όμως…
Στάδιο 5ο
Το χώμα αρχίζει και καλύπτει τον πεσμένο και χτυπημένο καρπό. Είναι σκοτεινά και ήσυχα εκεί κάτω. Πού πήγε το Φως; Σ’ αυτό το στάδιο κλείνεσαι στο καβούκι σου. Μένεις μόνος με τον εαυτό σου και αναρωτιέσαι τί έφταιξε. Έρχεσαι αντιμέτωπος με τα πιο σκοτεινά δαιμόνια του Είναι σου. Βρίσκεσαι σε μόνιμη μάχη με τον υπόγειο και Ανώτερο εαυτό σου. Έχεις πλέον την επίγνωση ότι αυτό που περνάς είναι τελικά Θείο Δώρο για σένα. Από αυτή σου την συνειδητοποίηση αντλείς δύναμη ώστε να βγάλεις στην επιφάνεια τα βαθιά κρυμμένα τραύματα της ψυχής σου. Προσπαθείς να τα γιατρέψεις ένα ένα. Επανέρχεται με δειλά βήματα η ελπίδα.
Στάδιο 6ο
Ο καρπός είναι θαμμένος κάτω από το χώμα πολύ καιρό. Ήρθε η ώρα πια να βγάλει ρίζες και να γίνει το δέντρο που πάντα προοριζόταν να γίνει. Έχεις περάσει πολλά Αφυπνισμένε μου Άνθρωπε. Κι όμως κατάφερες να επιβιώσεις και να ωριμάσεις μέσα από τις δυσκολίες. Έχεις τεράστια ψυχικά αποθέματα. Αισθάνεσαι περήφανος. Δυναμώνεις. Είσαι συγκινητικά ευγνώμων για τα σκοτεινά σου στάδια. Κάθε μέρα ανακαλύπτεις πτυχές του χαρακτήρα σου και αρχίζεις να σε αγαπάς. Είσαι συνειδητοποιημένος πια. Ωριμάζεις. Αυτοθεραπεύεσαι.
Θυμάσαι τότε, στο 3ο στάδιο, που ένιωθες σαν μικρό παιδάκι που ανακαλύπτει τον κόσμο; Που πετούσες στα σύννεφα και ήσουν ευτυχισμένος; Και τώρα είσαι. Η διαφορά είναι ότι τώρα είσαι γειωμένος. Έχεις στραφεί προς τα μέσα και έβαλες γερά θεμέλια στην ψυχή σου. Αισθάνεσαι έτοιμος να χτίσεις πάνω σ’ αυτά. Να μεγαλουργήσεις. Ξέρεις που είσαι, ποιος είσαι, τι θέλεις. Έπιασες το νόημα. Έχεις απλώσει τις θεόρατες ρίζες σου (κάτω από το χώμα, μέσα στα σκοτάδια σου) και περιμένεις τα θαύματα και το Φως να ξεπροβάλλουν και πάλι!
Ο καρπός είναι θαμμένος κάτω από το χώμα πολύ καιρό. Ήρθε η ώρα πια να βγάλει ρίζες και να γίνει το δέντρο που πάντα προοριζόταν να γίνει. Έχεις περάσει πολλά Αφυπνισμένε μου Άνθρωπε. Κι όμως κατάφερες να επιβιώσεις και να ωριμάσεις μέσα από τις δυσκολίες. Έχεις τεράστια ψυχικά αποθέματα. Αισθάνεσαι περήφανος. Δυναμώνεις. Είσαι συγκινητικά ευγνώμων για τα σκοτεινά σου στάδια. Κάθε μέρα ανακαλύπτεις πτυχές του χαρακτήρα σου και αρχίζεις να σε αγαπάς. Είσαι συνειδητοποιημένος πια. Ωριμάζεις. Αυτοθεραπεύεσαι.
Θυμάσαι τότε, στο 3ο στάδιο, που ένιωθες σαν μικρό παιδάκι που ανακαλύπτει τον κόσμο; Που πετούσες στα σύννεφα και ήσουν ευτυχισμένος; Και τώρα είσαι. Η διαφορά είναι ότι τώρα είσαι γειωμένος. Έχεις στραφεί προς τα μέσα και έβαλες γερά θεμέλια στην ψυχή σου. Αισθάνεσαι έτοιμος να χτίσεις πάνω σ’ αυτά. Να μεγαλουργήσεις. Ξέρεις που είσαι, ποιος είσαι, τι θέλεις. Έπιασες το νόημα. Έχεις απλώσει τις θεόρατες ρίζες σου (κάτω από το χώμα, μέσα στα σκοτάδια σου) και περιμένεις τα θαύματα και το Φως να ξεπροβάλλουν και πάλι!
Στάδιο 7ο
Ο θαμμένος καρπός με τις βαθιές του ρίζες πάλεψε και βγήκε από το χώμα. Σαν σπόρος αυτήν τη φορά. Έβγαλε άνθη και με τον καιρό εξελίχθηκε σε ένα όμορφο και βαθιά ριζωμένο δέντρο, με πολλούς καρπούς έτοιμους για το δικό τους ταξίδι.
Ξαναγεννήθηκες. Δεν τα παράτησες στην πορεία. Άξιζε ο κόπος. Τα κατάφερες. Ακτινοβολείς Αγάπη, είσαι Φωτεινός. Έτοιμος να προσφέρεις απλόχερα τους καρπούς σου, την γνώση και την σοφία μέσα από τις δικές σου εμπειρίες. Ο σκοπός σου είναι ένας, να αυξήσεις τις δονήσεις σου και να εκπέμπεις στις υψηλότερες συχνότητες. Και κατά έναν μαγικό τρόπο η ενέργεια αυτή θα εξαπλώνεται. Αρκεί να το πιστέψεις.
Όσο και να αντισταθείς δεν μπορείς να πας κόντρα στους νόμους και στον αλγόριθμο του Σύμπαντος.
Όπως ο φοίνικας ξαναγεννιέται από τις στάχτες του,
όπως η κάμπια γίνεται πεταλούδα,
όπως ο σπόρος γίνεται δέντρο, έτσι κι εσύ με τον ίδιο τρόπο γίνεσαι μέρος του θαύματος.
Είσαι το Θαύμα.
Αυτός είναι ο κύκλος της Ζωής και είναι ένας.
Όλοι είμαστε Ένα.
Της Κλεοπάτρας Παναγιωτίδου
Το διάβασα στο enallaktikidrasi.com
